Herinneringen aan Liefde is gegroeid vanuit pijn. 
Een rauwe pijn die is ontstaan door heel veel verlies van mens, maar vooral van dier.
Er was zoveel pijn dat ik er geen blijf meer mee wist.
Ik volgde verschillende opleidingen over rouw, waardoor ik handvaten kreeg om met al dat verdriet om te gaan.
Uiteindelijk zocht ik een manier om mijn pijn te uiten, er vorm aan te geven.
Ik ging foto's, vacht en assen verwerken in epoxy, 
er kwamen ook nog edelstenen bij zodat het niet enkel een tastbare herinnering werd,
maar ze ook nog een helende werking hebben.

Met Herinneringen aan Liefde maak ik rouw tastbaar.
Rouw hoeft niet enkel lelijk te zijn, het kan ook mooi zijn.
Rouw is de andere zijde van de medaille van Liefde, 
door mooie herinneringen te maken van onze geliefden,
vieren we de liefde die we samen deelden,
herdenken we de liefde die we samen deelden,
want ook al voelen ze soms heel ver weg,
hun Liefde zal er altijd zijn.